«Όταν γελάς κινδυνεύεις να περάσεις για χαζός» «Όταν κλαις κινδυνεύεις να περάσεις για συναισθηματικός» «Όταν ανοίγεσαι στον άλλο κινδυνεύεις να μπλεχτείς» «Όταν εκδηλώνεις τα συναισθήματά σου κινδυνεύεις να δείξεις τον πραγματικό σου εαυτό» «Όταν εκθέτεις τις ιδέες και τα όνειρά σου μπροστά στους άλλους κινδυνεύεις να χαρακτηριστείς αφελής» «Όταν αγαπάς κινδυνεύεις να μην στο ανταποδώσουν» … Continue reading Να ζεις, ν’ αγαπάς και να μαθαίνεις.
Σε εσένα..
Σε εσένα που μου κέρασες τον πρωινό καφέ γιατί ήμουν η πρώτη πελάτισσα. Σε σένα που περίμενα από πίσω σου στην ουρά του super market με ένα γάλα στο χέρι και μου είπες πέρνα. Σε σένα που δεν είδα το stop και μου είπες να προσέχεις γιατί τρέχουν εδώ. Σε εσένα που δε μου έφταναν τα ψιλά για το … Continue reading Σε εσένα..
Μεγάλη υπόθεση να είσαι ήρεμος. Τίποτα δε σε αγγίζει.
Τις θυμάσαι εκείνες τις μέρες. Τις δύσκολες, τις στενάχωρες, που σου έφερναν τεράστια εσωτερική αναστάτωση. Τις θυμάσαι έντονα. Ακόμη και τώρα, όταν το μυαλό σου τις ανακαλεί, σου φέρνουν ταχυκαρδίες, σφίξιμο και μια γεύση πίκρας. Όλοι λίγο-πολύ έχουμε περάσει ή περνάμε δύσκολα. Σημασία όμως δεν έχει τι περνάμε, αλλά πώς το διαχειριζόμαστε. Πώς μπορούμε να … Continue reading Μεγάλη υπόθεση να είσαι ήρεμος. Τίποτα δε σε αγγίζει.
Δεν ζούμε, τρέχουμε: Το κείμενο για τις ψυχικές ασθένειες που χτυπάει καμπανάκι
Δεν ζούμε, τρέχουμε. Όλο τρέχουμε, κάτι να προλάβουμε, κάτι να κάνουμε, κάποιον να δούμε, κάτι να πληρώσουμε, κάτι να ακούσουμε, κάτι να μάθουμε, κάτι να διαβάσουμε, κάτι. Απ’ τη στιγμή που ανοίγουμε τα μάτια μας μέχρι να τα κλείσουμε, τρέχουμε. Ακόμα και τις στιγμές που ξεκουραζόμαστε, ακόμα και στον ελεύθερο χρόνο μας, ακόμα και τότε … Continue reading Δεν ζούμε, τρέχουμε: Το κείμενο για τις ψυχικές ασθένειες που χτυπάει καμπανάκι